به یکی از رفقای طلبه (اصفهانی) پیامک دادم:
سلام عامو
اگه شب خونه ای
و وقتشو داری
و شامتون حاضریه
ما هم شاممون رو بردارین بیاریم اونجا؟
(که با هم شام بخوریم! دلمون پوسید تو این خونه!)
جواب داده:
فردا باید برم بیمارستان!
امشب نباید شام بخورم!!!
(سنگ کلیه داره دوستمون!)
یکی از اساتید پیامک داده:
تصمیم سفر تابستانه تان به ... و کشورهای ... چه شد؟
جواب دادم:
از ته ریشه اش زده شد!
جواب میده:
چرا؟ اگه بیایید توری با هم میزاریم
... و ... و ... و اینا زمینی!
؟
جواب میدم:
دوستان به دنبال سفر تحصیلی و با هدف آموزشی بودن با هزینه ...!!!
میگه:
آهان! که حاصل نشد!
امروز سر کار به یه حدیثی برخوردم خیلی جالب!
کفم برید! باحاله!
به مناسبت میلاد سبط النبی حسین بن علی ع عرضه میداریم!
عربیشو در دسترس ندارم
ترجمه مضمونش تقدیم دوستان حسین ع!
"روزی حسین که طفلی خردسال بود
و در اغوش پیامبر آرام گرفته بود
شروع کرد به جیش کردن!
(خب بچه بوده دیگه!!!)
پیامبر حرکتی نکرد
اما "ام ایمن" که شاهد ماجرا بود
به سرعت حسین را از آغوش رسول خدا کشید
پیامبر با ناراحتی فرمود:
چه خبره؟!
بچه مو ناراحت کردی!
(احتمالا از حرکت ناگهانی و تند "ام ایمن" به گریه افتاده بوده بچه!!!)
خب لباسه!
میشوریم پاک میشه!
چرا بچه رو ناراحت میکنی؟؟؟
پ.ن:
عاغا خیلی این حدیث نکته داره
اما چون همه (جز مرتیکه 2) ادمای فهیم و دقیقی هستین
دیگه زشته من توضیح بدم
جز چند نکته کوچولو:
الف) برخورد ریلکسانه پیامبر با قضیه! و تسامح و تساهلی که به خرج دادن!!!
(روش متدینین امروزی رو در برخورد با نجاست و طهارات به یاد بیارید!)
2) ائمه هم انسانهایی بودن شبیه ما!
و البته با یکسری خصوصیات و ویژگیهای خاص خداداد که غیرقابل انکاره!
(تفکر ماورائی و غلو آمیز برخی در مورد نه تنها ائمه! که گاه بزرگان!! را به یاد بیاورید!)
3) حفظ آرامش و مدیریت بحران حضرت رسول ص
(که گویا هیچ اتفاق خاصی نیفتاده!)
4) توجه به روحیه لطیف و طبع نازک کودکان و تلاش برای تامین حداکثری آرامش و آزادی کودکانه
(رفتار والدین امروزی با کودکانشان را به خاطر بیاوردی)
به من چه که توی دارقوز آباد سفلی
(یا علیا! چه فرقی میکنه!)
کی میخواد نماینده شورای شهر بشه؟!
چرا هرچی ایمیل و پیامک مزخرف تبلیغاتیه باید واسه ما بیاد؟!
خب یه کم شعور داشته باشید!
خیلی هم بد نیست!
درد زیادی هم نداره!
والا!!!
افشای راز "والا با این نوناشون"
به مناسبت روز میلاد و جشن و سرور!!!
طرف تو صف نونوائی بوده،
بعد یهو (دور از جون شما) یه صدای بدی ازش میاد!
همه برمیگردن بهش نگاه میکنن.
واسه اینکه کم نیاره
با قیافه ای حق به جانب میگه:
والا با این نوناشون!!!
(چقدر گشتم تو گوگل تا پیداش کردم! قدرشو بدونید! خیلی پرکاربرده!!!)
اینم یه مطلب جالب درموردش!
و بدانکه اعمال این ماه شریف بر دو قسم است:
اعمال مشترکه و اعمال مختصه
اما اعمال مشترکه!
پس آن چند امر است:
اول: هر روز هفتاد مرتبه بگوید:
أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ
دوم: ...
و هرکه هر روز از این ماه استغفار کند هفتاد مرتبه
مثل آنست که هفتاد هزار در ماههای دیگر استغفار کند!
پ.ن:
یعنی هزار برابر!!!
دنیا به این قشنگی!
خدا به این خوبی!
مملکت به این داغونی!!!
پریشونی نداره که!
والا با این نوناشون!
دوستان!!!
دیشب داشتیم پست میذاشتیم
یهو دنیا تیره و تار شد
برقها کم و زیاد شد
اینترنت قطع شد
و ...
نه پست گذاشتیم
(چون که پرید!)
نتونستیم کامنتا رو تماما تایید کنیم!
هیچ تغمدی در تایید یا عدم تاییدشان نبوده و نیست و نخواهد بود
انشاء الله
بابا حسن ظن داشته باشید خب!
والا!
با این حال ...
شما ببخشید!
پ.ن:
این راه ادامه دارد!
(فعلا)
شما دلتون میاد من تو کتری شربت آبلیمو درس کنم؟؟!!!
پ.ن:
عاغا ما همیشه تو این نوشابه های خانواده که تو یخچال آب میذاریم
شربت درست میکردیم
امروز آبش یخ نبود
مجبور شدیم تو کتری درس کنیم
که بشه یخ انداخت توش!!!
آخه محرومیت تا کجا!!!
بعد میگن:
آخوندا فلان!!!
آخوندا بهمان!!!
والا با این نوناشون!