نبیّنا نبیّ الرّحمه!!!
امروز سر کار به یه حدیثی برخوردم خیلی جالب!
کفم برید! باحاله!
به مناسبت میلاد سبط النبی حسین بن علی ع عرضه میداریم!
عربیشو در دسترس ندارم
ترجمه مضمونش تقدیم دوستان حسین ع!
"روزی حسین که طفلی خردسال بود
و در اغوش پیامبر آرام گرفته بود
شروع کرد به جیش کردن!
(خب بچه بوده دیگه!!!)
پیامبر حرکتی نکرد
اما "ام ایمن" که شاهد ماجرا بود
به سرعت حسین را از آغوش رسول خدا کشید
پیامبر با ناراحتی فرمود:
چه خبره؟!
بچه مو ناراحت کردی!
(احتمالا از حرکت ناگهانی و تند "ام ایمن" به گریه افتاده بوده بچه!!!)
خب لباسه!
میشوریم پاک میشه!
چرا بچه رو ناراحت میکنی؟؟؟
پ.ن:
عاغا خیلی این حدیث نکته داره
اما چون همه (جز مرتیکه 2) ادمای فهیم و دقیقی هستین
دیگه زشته من توضیح بدم
جز چند نکته کوچولو:
الف) برخورد ریلکسانه پیامبر با قضیه! و تسامح و تساهلی که به خرج دادن!!!
(روش متدینین امروزی رو در برخورد با نجاست و طهارات به یاد بیارید!)
2) ائمه هم انسانهایی بودن شبیه ما!
و البته با یکسری خصوصیات و ویژگیهای خاص خداداد که غیرقابل انکاره!
(تفکر ماورائی و غلو آمیز برخی در مورد نه تنها ائمه! که گاه بزرگان!! را به یاد بیاورید!)
3) حفظ آرامش و مدیریت بحران حضرت رسول ص
(که گویا هیچ اتفاق خاصی نیفتاده!)
4) توجه به روحیه لطیف و طبع نازک کودکان و تلاش برای تامین حداکثری آرامش و آزادی کودکانه
(رفتار والدین امروزی با کودکانشان را به خاطر بیاوردی)
- ۹۲/۰۳/۲۲
