چون صید به دام تو به هر لحظه شکارم ای طرفه نگارم از دوری صیاد دگر تاب ندارم رفتست قرارم چون آهوی گم گشته به هر گوشه دوانم تا دام در آغوش نگیرم نگرانم _____________________________________________ از ناوک مژگان چو دوصد تیر پرانی بر دل بنشانی چون پرتوی خورشید اگر رو بکشانی وای از شب تارم در بند و گرفتار برآن سلسله مویم از دیده ره کوی تو با عشق بشویم با حال نزارم با حال نزارم _______________________________________________ برخیز که داد از من بیچاره ستانی بنشین که شرر بر دل تنگم بنشانی تا آن لب شیرین به سخن باز گشایی خوش جلوه نمایی ای برده امان از دل عشاق کجایی تا سجده ذارم تا سجده گذارم _______________________________________________ گر بوی تو را باد به منزل برساند جانم برهاند ور نه ز وجودم اثری هیچ نماند جز گرد و غبارم جز گرد و غبارم
در عین حال می خواهند همه چیز به همان حال که هست باقی بماند !!