ساعت سخت فراق آغاز شـد
مخفی و آهسته درها باز شد
شــد برون آرام با رنـــج و ملال
هفت مردو چار طفل خردسال
چار تــــن دارند تابــــــــــوتی به دوش
دیده گریان سینه سوزان لب خموش
در دل تابوت جـــــــان حیدر است
هستی و تاب و توان حیدر است
گوئی آنشب مخفی از چشم همه
هم علی تشییـــع شد هم فاطمه
ای روح دو صد مسیح محتاج دَمَت
زهرایی و خورشید غبار قدمت
کی گفته که تو حرم نداری بانو؟
ای وسعت دلهای شکسته ، حرمت
حالا دوباره کوفه سراسر کبود شد
پهلوی نخل‌های تناور کبود شد
ای دل چه شده که خسته و زار شدی ؟
در دام هوای که گرفتار شدی؟
دردت چه بود که بی دوا گردیده؟
بی پرده بگو از چه تو بیمار شدی؟
آیا از هوسبازی من بیماری؟
یا آنکه اسیر غم دلدار شدی؟
با یار بگو ما غلامت هستیم
ارباب ز ما تو بیزار شدی؟
هر چند برای تو نکردم کاری
اما تو چرا مانع دیدار شدی؟
یا حضرت صاحب بفدای کرمت
بین همه ما را تو فقط یار شدی
از بهر اقامه ی عزای زهرا
ممنون توام مرا خریدار شدی
ما تو ببخش اگر قصوری کردیم
ای صاحب غم که خود عزادار شدی
