م م 747: وصایای المجتبی علیه السلام فی اواخر عمره فی صفات الحبیب!!!

روز بیست و ششم صفر! 

"جناده بن امیه" که از علمای حجاز بود 

بحضور امام حسن علیه السلام شرفیاب شد. 

جناده تعریف میکند که:

وقتی به خدمت حضرت زانو زدم بر بالشی تکیه داشت. 

رنگ چهره اش که همیشه رنگ بسیار زیبا و قشنگی بود که در دیار حجاز نظیر نداشت 

به سبزی میزد. 

طشتی از خون آبه در پیش رویش دیدم. 

حدس زدم که پسر پیغمبر (صلی الله علیه و آله) در این طشت قی کرده 

و این خونابه از گلویش به این طشت ریخته است.

از احوالش پرسیدم. 

مثل همیشه فرمود:

الحمدلله!

خدارو شکر!

با این حال من گفتم: 

یابن رسول الله! 

چرا به درمان این درد اقدام نمی کنید؟!

امام نگاهی به من انداخت و فرمود:

یا عبدالله بماذا اعالج الموت؟!

مرگ را با چی معالجه کنم؟!

با تاثر و تحسر گفتم:

انا الله و انا الیه راجعون!

و دیدم که چشمان درشت و سیاه امام غرق اشک شد!!!

احساس کردم که پسر پیغمبر (صلی الله علیه و آله) 

روزهای آخر و شاید هم آخرین ساعت های عمرش را طی می کند.

پیش خود فکر کردم که:

اگر فرصت امروز را غنیمت نشمارم 

شاید دیگر چنین فرصتی به دستم نرسد 

و دیگر امام خود را زنده نبینم!

گفتم: 

یابن رسول الله! مرا نصیحت کن!!!

از خواسته خود پشیمان نبودم 

ولی سخت پریشان بودم 

چون می دیدم که سبط رسول الله (صلی الله علیه و آله) چندان حال سخن گفتن ندارد. 

فکر می کردم که خواسته مرا مرا اجابت نکند

و از من معذرت خواهد خواست 

ولی دیدم به خود تکانی داد 

و صاف نشست 

و فرمود:

ای جناده! 

کسانی را برای همراهی و معاشرت با خود انتخاب کن که:

مایه‏ آبرو و شرف تو باشند!

با گروهی دوستی کن که:

در کنار تو باشند 

نگهبان تو باشند 

و قدر تو بدانند 

و پاداش محبت تو بگذارند.

اگر حوادث روزگار ترا به کمک آنان نیازمند ساخت، از کمک تو دریغ نکنند. 

حرف تو را راست بشمارند 

و در سختی های زندگی تکیه گاه تو باشند.

ای جناده! 

با آن کس دوست باش 

که دست تو را به آرزوی تو نزدیک سازد (تو را به آرزوهایت برساند!)

و شکستهای زندگی تو را جبران کند 

و نیکیها و خوبیهای تو را فراموش نکند!

اگر دست حاجت بسویش دراز کنی محرومت نکند

و اگر ساکت شوی (و غمگین!) با تو سخن گوید و تو را به سخن آورد!

و به روز غم یار تو باشد. 

از او به تو هیچ چیز ناخوشایندی نرسد 

و به همراه او به انحراف و بیراهه منحرف نشوی!

تو را به هنگام بی پولی تنها نگذارد 

و به هنگام ثروت و دارایی از بهره و سهم خویش چشم بپوشد 

و سود تو را بر سود خویش رجحان دهد.

...

پ.ن:

حدیث حضرت رو با دخل و تصرف بسیاردر الفاظ و عبارات نوشتم

تا درک آن برای دوستان ساده و راحت باشه!

ایضا پست مرتبط: http://niimkat.blogfa.com/post/337

پ.ن:

دوست و همراهی با مشخصات فوقم، آرزوست!!!