م م 261: انی التمس الدعا منکم!
یه نکته دیگه که به رخ کشیدنش الزامیه
قضیه دعا کردن این روزاست
عاغا ما خیلی شما رو دعا کردیم!
نیازیه قسم بخورم؟!
به جون عقربم که دو سه روزه چیزی پیدا نکردم بهش بدم
(نیم ساعت پیش یه عالمه دنبال یه بچه مارمولک کردمٰ! آخرش هم در رفت نامرد!)
به هرحال من این همه دعا کردم
یعنی متوجه هیچ تغییری تو زندگیتون نشدید؟!
واقعا که!
بنده بویِژه سحر بیست و یکم ماه مبارک
دوستان رو تک به تک به نام حقیقی و تعدادی هم به نام مجازی
و بسیاری رو هم به نام وبلاگ!!! دعاییدیم
خدا خودش میشناسه دیگه
خودشم ترتیب اثر میده!
والا...
و پیش خدا ریش گرو گذاشتیم واسشون!
برین حالشو ببرین
و من بعد هم کردارتونو پیش خدا صاف کنید
(اثرات "مادرانه" که دو سه شبه دارم میبینم!)
عاغا من یه عادتی دارم
هر موقع که حرم میرم (یعنی میرفتم!)
یعنی خیلی موقعهاٰ که حس و حالش باشه
یه زیارت میخونم به نیت
پدر و مادر و خواهران و برادران
و عمو و دایی و خاله و عمه و خانواده هاشونو
و اساتید و معلمان و همکلاسیا و همشاگردیا
و همکارا و دوستان و محبین
و خلاصه همه اونایی که در حق بنده لطف یا محبتی کرده اند
سلامی گفته اند خدمتی کرده اند و ...
(همه اینارو به زبون میارم ها!)
الغرض شما هم دعا بفرمایید متقابلا که
"هل جزاء الاحسان الا الاحسان؟!"
پ.ن:
از دعا جهت تاهل بنده شدیدا و اکیدا بپرهیزید که با نفرین فرقی نداره!
این همه دعای خوب تو دنیا هست...
والا...
- ۹۲/۰۵/۱۴
