حضرت ابراهیم (سلام الله علیه) از پیامبران اولوالعزم
و کسی است که مفتخر است به لقب و مقام خلیل اللهی...
(خلیل: دوست و رفیق)
کسی که خدا از میان تمام انسانها و تمام پیامبرانش او را به عنوان دوست خود برگزید
و خلیل خود ساخت.
کسی که هیچ گاه تنها غذا نخورد
و هرگاه کسی پیدا نمیشد و میهمانی نداشت
در کوچه ها به راه میافتاد تا کسی را بیابد و با او هم غذا شود
...
موقعی که جبرئیل با فرشتگان دیگر برای عذاب قوم لوط نازل بر زمین شدند
سری هم به حضرت ابراهیم زدند
حضرت ابراهیم انها را که در قالب انسان درامده بودند نشناخت
برایشان گوساله ای کباب کرد (در قرآن آمده: و جاء بعجل حنیذ!)
اما فرشتگان بر سر سفره دست به غذا نبردند و ما بقی قضایا...
+ رسول خدا میفرماید: خدا برای این ابراهیم را خلیل خود ساخت
که او بینوایان و مردم دیگر را غذا میداد
و در دل شب نماز میخواند!
+ قسمتی از وصایای امیرالمومنین قبل از شهادتشان:
شمارا به خدا! شمارا به خدا!!! هر چه کردید ایتام...
آنهارا گرسنه نگذارید و کاری نکنید که مجبور به درخواست از شما بشوند!
(قبل از اینکه به شما بگویند و رو بیندازند، نیازهایشان را برآورده سازید!)
شمارا به خدا! شمارا به خدا!!! هر چه کردید همسایه هایتان...
پیامبر بقدری سفارش همسایه ها را میکرد که من فکر کردم ارث هم میبرند!
+ نوروز که خونه بودم
چندین بار پیرزن هایی که جای مادربزرگ نداشته من بودن
واسه کمک گرفتن از مادرم اومدن خونه مون!
کسایی که با این وضعشون حتی یارانه هم بهشون تعلق نگرفته!!!
میشناختمشون!
و بارها دیده بودمشون
یکیشون اینقدر آدم صاف و پاکیه که
مادرم همیشه واسه امتحانات من پولی نذرش میکنه
+ دعای بعد از هر نماز ماه مبارک رمضان:
اللهم اشبع کل جائع
خدایا تمام گرسنگان را سیر کن...
اللهم اقض عنا الدین
خدایا تمام قرضهای ما را بده...
و اغننا من الفقر
و مارو از فقر دور کن...
+ سر درد دلم باز شد بخاطر این پست!
