هذا البلد المسما بالاحواز

جاده ها خلوت بودن خوشبختانه
منتها ما دیر راه افتادیم و دیگه اینکه داداشم دس تنها بود و من نمیروندم
هرچی هم اصرار کرد نچ آوردم
همچی آدم مقتدری هستم من!
اصلا امید نداشتم و نداشتیم لحظه سال تحویل رو برسیم خونه دایی
ولی رسیدیم اونم دقیقا یک دقیقه قبلش
جوری که تا سلام و احوالپرسی و ماچ و بوسامون تموم شد
زاااااارت تحویل سال اعلام شد
و ما مجبور باز
بوس
بوس
بوس
...
پ.ن:
شب هم بعد سال تحویل در خدمت همشهریان احوازی لب ساحل بودیم
با سانسور فراوان

اسعدالله نیروزکم

سلام علیکم و رحمه الله و برکاته
آرزوی سال پر از خیر و برکتی رو واسه همه دارم
و چون آرزوی دل یه حاجی تنها فایده نداره که اگه داشت وعضش این نبود!!!
اینه که از خداوند غفار و منان خواستارم برای تمامی دوستان سالی بهتر از تمام سالیان
قبل رقم بزند
آمین

هذا البلد المسما باللردگان

به خانواده میگم:
اینجا اولین جاییه که من اومدم تبلیغ!
هفت هشت سال پیش
خواهرم میگه:
روستاس؟
میگم: نه شهره
ولی روستا زیاد داره
ما هر روز میرفتیم به روستاها
میگه:
الان بری تو رو یادشون هس؟
میگم: نه!
ولی من یادمه!
یادمه بین بچه ها یه پسربچه خیلی کوچیکی بود
اسمش دانش بود
داداشش نونوای روستا بود
...