م م 929: ان قمتُ و قمتَ! (اگر برخیزم و برخیزی!)

. . .

. . .

من به خود می‌گویم:

چه کسی باور کرد

جنگل جان مرا

آتش عشق تو خاکستر کرد؟

با من اکنون چه نشستن‌ها،

خاموشی‌ها،

با تو اکنون چه فراموشی‌هاست.

چه کسی می‌خواهد

من و تو «ما» نشویم

خانه‌اش ویران باد!

من اگر «ما» نشوم، تنهایم

تو اگر «ما» نشوی،

خویشتنی

از کجا که من و تو

شور یکپارچگی را در شرق

باز برپا نکنیم

از کجا که من و تو

مُشتِ رسوایان را وا نکنیم.

من اگر برخیزم

تو اگر برخیزی

همه برمی‌خیزند

من اگر بنشینم

تو اگر بنشینی

چه کسی برخیزد؟

چه کسی با دشمن بستیزد؟

چه کسی پنجه در پنجۀ هر دشمنِ دون آویزد

والا. . .

. . .

. . .

حمید مصدق

پ.ن:

لینک دانلود صوت! (کلیک!)